Milenyum çağına girerken teknoloji dünyasında büyük bir panik yaşanmıştı. 1999 yılından 2000 yılına geçerken mevcut yazılımların kodlarında varsayılmamış bu tarihin büyük bir felakete yol açacağı geyiği bir kaç yıl dolaştı. Sonunda kuş gribi tadında bir etki yaratarak ortadan kayboldu.

O dönemler hiçbirimiz asıl felaketin, milenyum çocuklarının büyüyüp iş hayatına atılacağı olduğunu düşünmemiştik. Bu oldukça geç olgunlaşan Pelinsular ve Efecanlar şu anda iş dünyasında birçok iyi yanları ve yetenekleri yanında, çeşitli zorlukları barındırıyorlar. Bunlardan bir tanesi de iş değiştirme hızları.

Bir işveren olarak şaşkınlıkla karşıladığım bu durum üzerine tabi ki kafa yordum. Sıkıcı bir insan olarak bir de çalışanların işlerini bırakma nedenlerini gruplandırdım.

Şöyle ki;

Şirketten Kaçma

Mevcut şirketin politikalarının bazen aşırı kurumsal olması, bürokrasinin ileri boyutta olması, bu kuşağın iş döngülerini gerçekleştirirken zorlanmalarına yol açıyor ve işi bırakma isteğini doğuruyor. Hızı seven, yaptıkları işten tatmin bekleyen bu çalışanlar, önlerine çıkan duvarları aşmaya çalışmaktan yoruluyor ve işleri sonlandırmayı tercih ediyorlar.
Bir kısmı ise belirlenmiş kuralları olmamasından yakınıyorlar. Her şey için bir prosedür belirlenmediği durumlarda neyin iyi neyin kötü olduğunu anlayamamak; hangi davranış ya da eylemin kabul edilir, hangisinin problem olduğunu bilmemek tereddütlere yol açıyor ve çalışanların enerjisini sömürüyor.

Yöneticiden Kaçma

İnsanlar şirketleri değil yöneticilerini terk ederler. Bu oldukça doğru bir söylem. Çalışanların enerjisini kısa devre yaparak yok eden en önemli etken çapsız yöneticilerdir. Çapsızlık kötü kişilik karakterinden daha zordur. Yönetici kötü de olsa çalışana çok şey öğretebilir, belki kötülük yapmamayı ya da tam tersi bu yolla yönetme biçimini öğretebilir. Yöneticinin adaletsiz davranış ve uygulamaları ayrı bir sorun. Aynı tür uygulamaları bazen ödüllendiren bazen de tepkiyle karşılayan yöneticiler olabilir. Çalışanın sırtına basarak günü kurtaran ya da yükselen yöneticiler, sadece katı disiplin yapıp çalışanını hiç beslemeyen yöneticiler, yapılan işte çıkan bir yanlışa kadar her şeyi kendilerine yontan yöneticiler, çalışanları ezip kendi yöneticisine kul köle olan yöneticiler, bulundukları pozisyonu tapulamış olan yöneticiler,hamam böceği gibi atom bombasından bile etkilenmeyen yöneticiler… İlerlemek mümkün olmayacak trafik akmıyor çünkü. İnsanların çeşidi kadar yönetici çeşidi var maalesef.

Kendinden Kaçma

Oldukça sık görülen başka bir işten çıkma nedeni daha var. Kişilerin kendilerine dair çözemedikleri sorunları şirkete addedip, sorunların iş yerinden kaynaklandığını düşünmek. Üzerine çok fazla iş yüklenip sonunda işlerin altından kalkamayacağını düşünmek ve en kolay çözümün işten ayrılmak olduğuna bir küçük boşluk ya da kriz anında karar vermek. İşyerinde yüzleşemedikleri sorunlar bir dağa dönüşünce en iyisinin kaçarak kurtulmak olduğunu düşünmek. İlişkileri çapraşık hale getirdikten sonra oradan kaçarak uzaklaşmak.
Bazen o iş yerinde size değer verilmediğine karar vermek ve bu onayı başka bir yerde aramak. Yeteneklerinizin fark edilmediğini düşünmek ve yeteneğinizi fark edecek yeni bir olasılık aramak.
Aklıma geliveren bu örneklerin yüzde seksenini çözecek şey açık iletişim, doğru tavır bazen de cesaretinizi toplayarak yanlış yaptığınız bir şeyi itiraf etmek ya da size yapılan yanlışı açık yüreklilikle anlatmak aslında.mirrorman

Her işyerinde size takan bir kişi mi çıkıyor? İşyerinde benzer döngülerle karşılaşıyorsanız dikkat edin kendinizden kaçıyor olabilirsiniz. Bu nedenle yöneticinizin önüne bu sihirli kağıdı bırakmayı hayal ederken, aynaya bakmayı ihmal etmeyin.

Yeni iş hayatınızda başarılar!